ဒူးမတုန္နဲ႔ကေလးေရ…..ဒီလိုထရပ္လိုက္တာကိုက ေျခလွမ္းေတြစႏုိင္ဖို႔အတြက္ပါပဲ…
ရပ္ႏုိင္ေတာ့မွ ဘဝရဲ့ပထမဆံုးေျခလွမ္း မင္းစၿပီးလွမ္းရမွာ….။
ေၾကာက္စိတ္မဝင္နဲ႔ကေလး…..
ပထမဆံုးေျခလွမ္းမွာယိုင္လဲ မင္းဒူးျပဲခ်င္ျပဲမယ္…
လဲရင္ျပန္ရပ္ ေနာက္ထပ္၊ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းေတြစမယ္….။
ေလးဖက္သြားရင္း ေက်နပ္ ….
ထၿပီးမရပ္ပဲေနမယ့္အစား ရပ္စမ္း၊လဲစမ္း၊ရဲရဲလွမ္း ကေလး ….
ၿပီးရင္ငါတို႔ ေျပးလမ္းေပၚတက္ၾကရေအာင္ ….။
စကၤာပူစာေပေဟာေျပာတြင္ ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း) ႐ြတ္ဆိုခဲ့ေသာ ကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။
ၾကိဳက္၏။ လာလည္သြားပါသည္ ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း :)
ReplyDelete